Z kart historii.... Początki działalności naszego Domu

Pojawienie się Sióstr ze Zgromadzenia św. Elżbiety w Kamieniu Krajeńskim związane było z wystąpieniem w 1866r. epidemii cholery. Na prośbę ówczesnego proboszcza ks. Semraua, do miasta przybyły cztery siostry. Siostry pielęgnowały i opatrywały chorych, wydawały lekarstwa, czuwały przy śmierci. Zbierały i rozdzielały jałmużnę, odwiedzały biednych i rozdzielały posiłki.

W 1926r. Siostry Elżbietanki założyły ochronkę dziecięcą i szkołę gospodarczą. Sprawowały również opiekę na staruszkami . Przez kolejne lata rozszerzały zakres swojej działalności min. prowadziły od 1932 r. prywatną szkołę, w której początkowo uczyło się około 30 panienek a w 1938r. uczęszczało ok 150 dzieci, od 1936 r prowadziły przedszkole dla ok. 50 -ciorga dzieci. Pełniły także opiekę nad chorymi, min. zmiana opatrunków i zapewnienie podstawowej opieki medycznej. Ogólna liczba wizyt w skali roku opiewała na ok. 1500 odwiedzin u osób potrzebujących.

W latach 1939-1945 podczas II Wojny Światowej siostry zostały odsunięte od swojej działalności. Okupant zamknął szkoły i przedszkole, a wszelkie pomoce naukowe uległy zniszczeniu. Część sióstr umieszczona została w obozach koncentracyjnych ,pozostałe pełniły posługę przy rannych żołnierzach.

W 1945r. siostry wyremontowały budynek przy ul. Dworcowej zniszczony podczas wojny i uruchomiły I i II klasę szkoły publicznej.

od 1946r. s. Anna i s. Klarysa podjęły pracę w miejscowym ośrodku zdrowia jako pielęgniarka i rejestratorka. W tym samym roku ponownie uruchomiono sprzed okresu wojny szkołę prywatną i przedszkole. Ponowiono także posługę chorym i potrzebującym.

Z rokiem 1946 uruchomiona zostaję ambulatoryjna posługa u chorych, pełniły ją min. Matka Milburga, Matka Optata, s. Klarysa, s. Barbara, s. Waleria, s. Laurencja.

W 1950r. Caritas Bydgoszcz przejmuje opiekę nad starcami w naszym domu jako Dom Opieki dla Dorosłych im. św. Elżbiety. Liczba podopiecznych wynosiła wówczas 25 osób, z upływem czasu zwiększając się, do 39 osób w 1955r.

W roku 1958 bp Kowalski z Pelplina inicjuje w kaplicy odprawianie nabożeństwa do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, oddając dom w Jej łaski.

W 1962 r. władze ministerialne rozpoczynają przekształcanie domu na dom dla dzieci z upośledzeniem umysłowym tzw. od 1965r. Dom Specjalny. Staruszkowie zostają umieszczeni w różnych instytucjach, min w DPS na ul. Podgórnej.